سلام دوستان عزیزم؛
خیلی خوشحالم که یه جایی دارم و میتونم حرفامو بزنم، یعنی حرفای آنچنانی نیستنا، ولی خب خداروشکر میکنم که یه بستری فراهم شد که دوستان جدیدی پیدا کنم و از نظرات و بازخورداشون تو زندگیم استفاده کنم.
مطلب اول رو به امید خدا میخام در مورد موضوع «تربیت فرزند» بنویسم.
من خودم این اعتقادو دارم که
اولاً: نباید بچه رو مجبور کرد به همه سلام کنه و همه رو ببوسه و با همه برخورد خوبی داشته باشه، چرا؟ چون معتقدم بچه هم مث ما هست دیگه، چه فرقی داره، وقتی از یکی خوشش بیاد، یا ببینه که باباش یا مامانش خوشش میاد، و نتیجه بگیره که آدم خوبی هست، پس بهش احترام میذاره و سلام میکنه و شوخی میکنه.
دوماً: بچه رو نباید با بقیه بچه ها مقایسه کرد. اصلاً. ما کاری
به بچه های دیگه نداریم. ایشون بچه ما هست و داریم تربیتش می کنیم و ما
باید به این بچه برسیم تا رشد کنه، و حتماً هم قرار نیست از بچه های دیگه
تقلید کنه تا بهش بگیم یه «بچه خوب».
سوماً: بچه رو نباید مجبور
کرد که حتماً وقتش رو کامل با کلاسایی پُر کنه، چون بچه داییش این برنامه
رو داره یا فلان همکلاسیش فلان کلاس میره. شاید (و حتماً هم همینطوره) بچه
من از کلاس شنا خوشش نیاد و یه بچه دیگه هم از کلاس موسیقی خوشش نیاد. یا
شایدم بابا و مامان اون بچه از موسیقی خوشش نیاد. ولی مثلاض من دوس دارم
بچم موسیقی یاد بگیره و بنوازه و من خوابم ببره (اینجوریم دیگه).
فکر میکنم بازم باید در این مورد بنویسم، ولی چون پست اولم هست، اجازه بدید یه استراحتی بکنم. مرسی :))
